47.387 Συγκρισις Βασιλικης δυναστειας και πλουτου και υπεροχης,προς μοναχον συζωντα τη αληθεστατη και κατα χριστονφιλοσοφια.

 

Comparatio regis et monachiαʹ. Ὁρῶν ἐγὼ τοὺς πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων τὰ δοκοῦντα εἶναι καλὰ μᾶλλον ἀγαπῶντάς τε καὶ θαυμάζοντας, ἢ τὰ φύσει χρηστὰ καὶ ὡς ἀληθῶς ἀγαθὰ, ἀναγκαῖον εἶναι νομίζω περὶ ἑκατέρων βραχεῖς ποιήσασθαι τοὺς λόγους, καὶ παραθεῖναι νῦν ἀλλήλοις τά τε κατεῤῥᾳθυμημένα παρὰ πολλοῖς, τά τε πολλῆς τυγχάνοντα σπουδῆς, ἵνα μαθόντες τὸ διάφορον  ἑκατέρων, τὰ μὲν ὡς ἄξια σπουδῆς καὶ σωτηρίας περὶ πολλοῦ ποιησώμεθα, τῶν δὲ καταφρονεῖν  παιδευθῶμεν ὡς οὐδενὸς ἀξίων. Οὐκοῦν ἀγαπᾶται μὲν πλοῦτος καὶ δυναστεία καὶ ἀρχὴ καὶ δόξα, καὶ μακαρίζουσιν οἱ πολλοὶ τοὺς τῶν ἐθνῶν ἄρχοντας, φερομένους ἐπὶ λαμπρῶν ὀχημάτων, καὶ κηρύκων βοῆς ἀπολαύοντας  καὶ δορυφορίας πολλῆς, καταπεφρόνηται  δὲ τῶν  φιλοσοφούντων  ὁ βίος, καὶ τῶν τὴν μονήρη δίαιταν ᾑρημένων· κἀκεῖνοι μὲν φανέντες, πρὸς ἑαυτοὺς ἐπιστρέφουσι  τὸν  δῆμον,  οὗτοι  δὲ  φανέντες  οὐδενὸς  ὀφθαλμοὺς,  ἢ  κομιδῇ  γε ὀλίγων,  πρὸς ἑαυτοὺς  ἕλκουσι. Καὶ τούτων  μὲν  οὐδεὶς  ἂν  ἐπιθυμήσειε  γενέσθαι ὅμοιος, ἐκείνων δὲ ἅπαντες· καίτοι γε δυναστείαν μὲν κτήσασθαι, καὶ ἀρχὴν ἔθνους λαβεῖν, χαλεπόν τε καὶ τοῖς πολλοῖς ἀδύνατον, καὶ πολλῶν ἂν δεηθεῖεν χρημάτων οἱ τῆς ἀρχῆς ἐρασταί· τὸ δὲ μονήρη βίον ἑλέσθαι, καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ λατρείᾳ συζῇν, πᾶσιν ὁμοίως εὔπορόν τε καὶ ῥᾴδιον. Καὶ τῆς μὲν ἀρχῆς ἡ κτῆσις τῷ βίῳ τούτῳ συνδιαφθείρεται, μᾶλλον δὲ καὶ ζῶντας ἀπολιμπάνει τοὺς ἑαυτῆς ἐραστὰς, ἤδη δέ τινας  καὶ εἰς κίνδυνον  μέγαν  ἢ ἀδοξίαν  κατέστησεν· ὁ δὲ μονήρης  βίος νῦν  τε πολλῶν  ἀγαθῶν  ἀναπίμπλησι  τοὺς  δικαίους,  καὶ  μετὰ  τὴν  τοῦ  βίου  τελευτὴν λαμπροὺς καὶ χαίροντας  ἐπὶ τὸ δικαστήριον  ἄγει τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς, ὅτε τῶν ἀρξάντων  οἱ πλείους  μεγάλην  ὀφθήσονται  διδόντες  τῶν  βεβιωμένων  τὴν  δίκην. Φέρε δὴ παραθέντες ἀλλήλοις τά τε τῆς  φιλοσοφίας ἀγαθὰ, τά τε δοκοῦντα εἶναι  χρηστὰ  τῆς  ἐν  τῷ  παρόντι  βίῳ  δυναστείας  καὶ  δόξης,  καταμάθωμεν  τὸ διάφορον ἑκατέρων τῶν ἀγαθῶν· παράλληλα γὰρ ἔσται φανερώτερα· μᾶλλον δὲ, εἰ δοκεῖ, τὴν κορυφὴν τῶν ἀγαθῶν, τὴν βασιλείαν λέγω, τῇ φιλοσοφίᾳ  παραθέντες, θεωρήσωμεν ἑκατέρας κτήσεως τοὺς καρποὺς, καταμαθόντες ἀκριβῶς τίνων  μὲν ὁ βασιλεὺς, τίνων δὲ ὁ φιλόσοφος ἄρχει.

Το πέρασμα ενός Ινδιάνου

Γιάννης Χατζηνικολάου


Το πέρασμα ενός Ινδιάνου

Η πορεία ενός Ινδιάνου, φυλάρχου των Mohawk στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μία σύγχρονη ιστορία ορθόδοξης «σαλότητας»
Μέσα στους ινδιάνικους καταυλισμούς του Καναδά


Σάββατο βράδυ. Λιγοστά φώτα. Στη ρωσική Μητρόπολη των Αγίων Πέτρου και Παύλου ο εσπερινός μόλις έχει αρχίσει. Οι σκιερές σιλουέτες των λιγοστών πιστών που παρευρίσκονται, παίρνουν όγκο καθώς ανάβουν τα κεριά στα μανουάλια. Το τέμπλο υποβλητικό, φτιαγμένο από έμπειρους τεχνίτες στις αρχές του αιώνα...
Είναι η δεύτερη μου φορά στον Εσπερινό, πάνε χρόνια τώρα... Το «φως ιλαρόν» στα σλαβονικά δημιουργεί μια αίσθηση εσώτερης γαλήνης και ανάπαυσης. Όλα δέονται τούτη την ώρα για την μέρα που φεύγει και για την μέρα που έρχεται. Μετά την τρέλλα της μέρας τούτο το ευχαριστιακό καταφύγιο καθησυχάζει τα θηρία του νου...
Μέσα στο ημίφως διακρίνω μερικά προφίλ. Μια γερόντισσα ρωσίδα με το εγγονάκι της, ένα ψηλό ξερακιανό μεσήλικα, μια κοπελλίτσα γύρω στα δεκαπέντε, μια νεαρή οικογένεια με τα δυο τους παιδάκια... και ξάφνου το μάτι μου πέφτει κοντά στο μεγάλο παράθυρο. Ακριβώς από κάτω διακρίνω μια μορφή αλλιώτικη από τις άλλες. Ένας πενηντάρης Ινδιάνος με έντονα χαρακτηριστικά και με μαλλιά δεμένα κότσο που φτάναν μέχρι τη μέση. Το βλέμμα μου σταμάτησε πάνω του. Μια περίεργη φιγούρα ασυνήθιστη. Φαντάστηκα πως θα ‘ταν επισκέπτης.
Στο τέλος της ακολουθίας δεν συγκρατήθηκα. Πήγα κοντά του να τον γνωρίσω.
-Γιάννης, του λέω στα αγγλικά. Καλώς ήρθες.